Servicekosten

Op ieder evenementenkaartje in Nederland staat het raadselachtige woord ‘servicekosten’. De kaartjes bestel je via internet en krijg je dan thuisgestuurd. Ik dacht altijd dat ergens in Nederland een grote fabriek stond met De Kaartjesmachine. Dat is een machtig apparaat dat allerlei vrolijk gekleurde kaartjes met een opgewekt gezoem de wereld inprint. In dienst van de machine staan jongens en meisjes die neuriënd de kaartjes losknippen en voorzien van een handje glitter. Daarna stoppen ze de kaartjes fluitend in envelopjes die accuraat worden bepostzegeld door pluizige konijntjes. En zo’n gekoesterd kaartje belandt dan uiteindelijk bij mij, alsof ik een uitverkorene ben. Daar wil ik die vier euro servicekosten wel voor betalen.

Maar mijn droom is uiteengespat. Onlangs kocht ik kaartjes direct aan de kassa. Aan de andere kant van een smoezelig ruitje zat een app’end meisje argwanend naar mij te gluren. Ik bestelde twee kaartjes. Zuchtend rammelde ze iets in een toetsenbord. Ergens begon iets hartverscheurend te rochelen; een printer spoog twee vale velletjes papier uit. Het meisje rukte ze liefdeloos los en schoof ze zonder een woord naar me toe. Ik boog me over de blaadjes en las: ‘Servicekosten: 4,15’. Ik had mijn kaartjes. Er was geen konijntje aan te pas gekomen.